-
2013 March Handschrift
-
2013 March Moeiteloos
-
2013 March Boeing 747
-
2013 March Bunker
-
2013 February Schiele
-
2013 February Inspiratie (II)
-
2013 February Tumblr.
-
2013 January Bervoets
-
2013 January Licht
-
2013 January Jan Six
-
2013 January Bade
-
2013 January See Art Fly
-
2012 December Onbewoond eiland
-
2012 December Schilderijen
-
2012 December Klimt
-
2012 December Nothingness
-
2012 November Nevel
-
2012 November Magie
-
2012 November Kind
-
2012 November Inspiratie
-
2012 October Matterhorn
-
2012 October Demonen
-
2012 October Vulkaanrand
-
2012 October Richting
-
2012 October Esther
-
2012 September Wakker
-
2012 September Blijvertjes
-
2012 September Wit
-
2012 September Ongrijpbaar
-
2012 August L' Amour Fou
-
2012 July Zielsverwant
-
2012 July YoungWise
-
2012 July Momenten
-
2012 July Tracey
-
2012 June Abramovic
-
2012 June Ritueel
-
2012 June Bedevaart
-
2012 June Ik hou van je
-
2012 May Schildpad
-
2012 May Muze
-
2012 May Varen
-
2012 May Parijs
-
2012 May Een minuut
-
2012 April Sweerts
-
2012 April Inspirator
-
2012 April Opening
-
2012 April Matthaus
-
2012 March Gekrast
-
2012 March Rillingen
-
2012 March Ode
-
2012 March Geweer
-
2012 February Wich
Ze noemen het de badkuip, maar mij doet het meer denken aan een slagschip. Na jarenlange sluiting, de bouwperikelen en nu weer gedoe over de onderhoudskosten heerst er vooral veel negativiteit over het Stedelijk Museum. Na alle kritiek lijkt er weinig meer te verwachten. Vanaf 23 september zal het museumeindelijk weer open zijn. Zeggen dat het tijd is, is een understatement.
Toch is er ook ruimte voor een ander geluid. Bij een recente bezichtiging van de nieuwbouw vergat ik alle narigheid meteen. De verplaatsing van de entree naar het plein is bijvoorbeeld een gouden zet. Onder die indrukwekkende witte luifel is het lekker ruim en uitnodigend. Prachtige organische pilaren dragen het gevaarte van composiet, dat nu mooi aansluit bij het Japanse paviljoen van het Van Gogh Museum. Dat stond er altijd maar wat eenzaam bij. Binnen lopen oud- en nieuwbouwals vanzelf in elkaar over door geraffineerde ingrepen als doorlopende parketvloeren en zich herhalende boogramen. Er is een zachtgele buis met roltrap en een heldere routing. De futuristische filmzaal lijkt afkomstig uit Kubricks film 2001: A space oddysey en er schijnt weer daglicht door de glazen zon in demuurschildering van Karel Appel.
Hopelijk komt directeur Ann Goldstein met een superprogramma. Alleen met een geweldige inhoud, die net zo energiek is als het gebouw, komt het Stedelijk terug in de wereldtop. Amsterdam krijgt weer een kloppend hart. Met een nieuw restaurant en een boekwinkel. Met een espressobar op de eerste verdieping met uitzicht op die andere aanwinst: het Conservatorium Hotel. En met grootse verrassingen. Zoals de nieuwe kelderzaal, verzonken in het Museumplein en van gigantisch formaat, waar hopelijk veel internationale blockbusters zullen worden getoond.
Als nu nog die rampzalige fuchsiakleurige bankjes van de Deen Sven-Ingvar Andersson worden aangepakt, komt het ook goed met het hele Museumplein. Wie straks na een bezoek aan het vernieuwde Stedelijk niet blij naar huis gaat, heeft zwaar calvinistische genen. Een slagschip voor moderne kunst is het. Nu nog varen.