-
2013 March Handschrift
-
2013 March Moeiteloos
-
2013 March Boeing 747
-
2013 March Bunker
-
2013 February Schiele
-
2013 February Inspiratie (II)
-
2013 February Tumblr.
-
2013 January Bervoets
-
2013 January Licht
-
2013 January Jan Six
-
2013 January Bade
-
2013 January See Art Fly
-
2012 December Onbewoond eiland
-
2012 December Schilderijen
-
2012 December Klimt
-
2012 December Nothingness
-
2012 November Nevel
-
2012 November Magie
-
2012 November Kind
-
2012 November Inspiratie
-
2012 October Matterhorn
-
2012 October Demonen
-
2012 October Vulkaanrand
-
2012 October Richting
-
2012 October Esther
-
2012 September Wakker
-
2012 September Blijvertjes
-
2012 September Wit
-
2012 September Ongrijpbaar
-
2012 August L' Amour Fou
-
2012 July Zielsverwant
-
2012 July YoungWise
-
2012 July Momenten
-
2012 July Tracey
-
2012 June Abramovic
-
2012 June Ritueel
-
2012 June Bedevaart
-
2012 June Ik hou van je
-
2012 May Schildpad
-
2012 May Muze
-
2012 May Varen
-
2012 May Parijs
-
2012 May Een minuut
-
2012 April Sweerts
-
2012 April Inspirator
-
2012 April Opening
-
2012 April Matthaus
-
2012 March Gekrast
-
2012 March Rillingen
-
2012 March Ode
-
2012 March Geweer
-
2012 February Wich
Zoals voetballer Tscheu La Ling destijds met natuurlijk overwicht en een behendigheid van jarenlange training een bal in het goal kopte.
Zoals Alexander Ebert van Edward Sharpe and the Magnetic Zeros moeiteloos Man on Fire zingt op het ritme van de voetstappen van een ezel, twaalf bandleden naast hem in een rijdende koets die dwars door de straten van New Orleans trekt, voetgangers verbijsterd achterlatend.
Zoals de visboer, die vanzelfsprekend en blindelings Hollandse Nieuwe ontdoet van ingewanden en graadjes.
Zoals een huisschilder gedachteloos verf spat op een stofdoek.
Zoals tuinarchitect Piet Oudolf ontwerpt met de seizoenen waardoor tegelijkertijd afgestorven mossen naast bloeiende bloemen en grassen komen te staan.
Zoals de vuilnisman losjes hangend aan de zijkant van de vuilinswagen een zak naar binnen slingert.
Zoals Marlon Brando in Apocalypse Now “the horror’ prevelt terwijl hij zijn tekst maar half kent, door een vlieg wordt afgeleid maar als spoorzoeker vanzelfsprekend de weg weer vindt.
Zoals Dennis Hopper in dezelfde film een doorgefreakte fotograaf speelt.
Zoals chef Nobu Matsuhisa warme chocoladecake serveert: in een gouden doos, met pure toffee erin, siroop en huisgemaakt sesamijs en een eetbaar vlokje bladgoud erop.
Zoals schrijver Haruki Murakami schrijft over hardlopen, maar eigenlijk over filosofie in zijn boek Waarover ik praat als ik over hardlopen praat.
Zoals ontwerper Greg Lauren een deels assymetrisch jasje maakt van een gebruikte legertent en daarbij naast het handgeschreven label ook een 2ehands officiers knoop in de voering borduurt (en spare ernaast schrijft.) Zoals een slager karkassen aan een haak slingert.
Zoals Keith Richards en Mick Jagger perfect samenvallen met de gitaar en de zin 'Kissing and Running away' als mantra herhalen in het nummer 'Heaven'. Zoals Balinezen met wierook in de hand dagelijks offerandes bij bemoste afgodsbeelden plaatsen.
Een eindeloze lijst.
Met diezelfde moeiteloze inspanning zou ik graag willen schilderen. Ergens tussen het hoge en lage in. Om daar misschien de realiteit op zijn start te trappen.